Tie-break to specjalna forma rozstrzygania seta w tenisie, która ma na celu uniknięcie nieskończonej gry. W przypadku remisu 6:6 w gemach, gracze rozgrywają tie-break, w którym pierwszy gracz, który zdobędzie 7 punktów (z przewagą co najmniej dwóch punktów), wygrywa seta.
Historia tie-breaka
Co oznacza tie-break?
Tie-break to termin, który jest znany każdemu, kto interesuje się tenisem. Jest to specjalna forma rozstrzygania setów, która pozwala na szybsze i bardziej emocjonujące zakończenie meczu. Ale skąd wziął się ten pomysł i jakie były początki tie-breaka?
Historia tie-breaka sięga lat 60. XX wieku, kiedy to w tenisie zaczęły pojawiać się coraz dłuższe mecze. W tamtych czasach, aby wygrać set, trzeba było zdobyć sześć gemów, a w przypadku remisu 6:6, set kończył się dopiero po wygraniu dwóch kolejnych gemów. Takie rozwiązanie powodowało, że mecze mogły trwać bardzo długo, a zawodnicy byli narażeni na zmęczenie i kontuzje.
W 1965 roku amerykański tenisista James Van Alen wpadł na pomysł, aby wprowadzić specjalną formę rozstrzygania setów, która pozwoliłaby na szybsze zakończenie meczu. Jego pomysł polegał na tym, że w przypadku remisu 6:6, set kończyłby się tie-breakiem, czyli serią punktów, w której zawodnik, który zdobędzie siedem punktów, wygrywałby set.
Pomysł Van Alena spotkał się z początkowym oporem ze strony środowiska tenisowego, ale w 1970 roku został wprowadzony na próbę podczas turnieju w Newport. Pierwszy tie-break w historii tenisa odbył się 22 sierpnia 1970 roku, w meczu pomiędzy Australijczykiem Geoffem Mastersiem a Amerykaninem Bobem Lutzem. Masters wygrał tie-break 5:3 i tym samym set 7:6.
Nowa forma rozstrzygania setów okazała się bardzo popularna i wkrótce została wprowadzona na stałe. W 1971 roku tie-break został zastosowany po raz pierwszy podczas turnieju wielkoszlemowego, podczas US Open. W kolejnych latach tie-break zaczął być stosowany na coraz większej liczbie turniejów, a w 1973 roku został wprowadzony również w rozgrywkach kobiecych.
Od tamtej pory tie-break stał się nieodłącznym elementem tenisa i pozwala na szybsze i bardziej emocjonujące zakończenie meczu. W przypadku remisu 6:6, zawodnicy rozgrywają serię punktów, w której każdy punkt jest bardzo ważny. Tie-break kończy się w momencie, gdy jeden z zawodników zdobędzie siedem punktów, przy co najmniej dwóch punktach przewagi.
Warto zaznaczyć, że tie-break nie jest stosowany we wszystkich turniejach tenisowych. Na przykład w rozgrywkach wielkoszlemowych, w przypadku remisu 6:6 w ostatnim secie, mecze kończą się dopiero w momencie, gdy jeden z zawodników zdobędzie dwie kolejne gemy.
Podsumowując, tie-break to specjalna forma rozstrzygania setów, która została wprowadzona w latach 60. XX wieku, aby umożliwić szybsze i bardziej emocjonujące zakończenie meczu. Pomysł Jamesa Van Alena okazał się strzałem w dziesiątkę i od tamtej pory tie-break stał się nieodłącznym elementem tenisa.
Pytania i odpowiedzi
Pytanie: Co oznacza tie-break?
Odpowiedź: Tie-break to specjalna forma rozstrzygania seta w tenisie, w której zawodnik, który zdobędzie pierwsze siedem punktów, przy jednoczesnej przewadze dwóch punktów nad przeciwnikiem, wygrywa seta.
Konkluzja
Tie-break to specjalna forma rozstrzygania remisu w tenisie, w której zawodnik, który pierwszy zdobędzie siedem punktów (z przewagą dwóch punktów nad przeciwnikiem), wygrywa seta.
Tie-break to specjalna forma rozstrzygania seta w tenisie, w której zawodnik, który zdobędzie pierwsze siedem punktów, wygrywa seta. Jeśli wynik jest remisowy (6:6), to gra się do wygrania dwóch punktów z rzędu. Zachęcam do odwiedzenia strony galax-sport.pl, gdzie można znaleźć więcej informacji na temat tenisa i innych dyscyplin sportowych. Oto link tagu HTML do tej strony: galax-sport.pl.
